برقراری ارتباط مؤثر بین بیمار و کادر درمان یکی از بنیادی‌ترین نیازهای نظام سلامت است. زمانی که زبان مشترکی میان پزشک و بیمار وجود نداشته باشد، خطر تشخیص نادرست و سوءتفاهم‌های پزشکی افزایش می‌یابد. اینجاست که نقش مترجم بالینی اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. مترجم بالینی صرفاً یک فرد آشنا به زبان نیست، بلکه متخصصی آموزش‌دیده است که می‌تواند در محیط حساس و پرتنش بیمارستان یا کلینیک، به سرعت و با دقت، ارتباط را تسهیل کند.
ارتباط نامناسب بین بیمار و کادر درمان می‌تواند باعث اضطراب و تنش بیشتر برای بیمار شود و کیفیت کلی خدمات درمانی را کاهش دهد. مترجم بالینی با آگاهی کامل نسبت به فرهنگ و زبان بیمار، شرایط روانی او را درک کرده و این موضوع را به کادر درمان انتقال می‌دهد.